Αγνοούμε τα πάντα γι αυτόν τον ποιητή, από τον οποίο έχουν σωθεί μόνο τριάντα οχτώ επιγράμματα στην Παλατινή Ανθολογία. Οι εκτιμήσεις γι αυτόν ποικίλλουν. Τον τοποθετούν ανάμεσα στον 2ο και τον 6ο μΧ αιώνα.
Η εικονογράφηση προέρχεται από ψηφιδωτά του 4ου-6ου αι μΧ.
.jpg)
Δούλο σου με παρέδωσε ο γλυκύδωρος, Βοώπι μου, Έρως,
στον πόθο σου σαν ταύρο με έζεψε εξημερωμένο,
είλωτα αυτόκλητο κι αυτόβουλον, τέλεια υποταγμένο,
που την πικρή ποτέ δε θα ζητήσω ελευθερία,
ώσπου να μου σκεπάσουν χιόνια τα μαλλιά και νιώσω γέρος
κι άμποτε τις ελπίδες μου μη σβήσει η βασκανία.
Μετάφραση: Ν. Χουρμουζιάδη
Από τις λεύτερες πού 'ναι γεμάτες έπαρση,
τις σκλάβες προτιμάμε, όσοι δεν στέργουμε
κρυφές αγάπες, σπάταλες. Το σώμα τους
μοσκοβολάει μύρα εκείνων κι έχουν ύφος
περήφανο, κι ο κίνδυνος μεγάλος ώσπου
ν' ανέβεις στο κρεββάτι τους· σε τούτες
ξέχωρη απόλαυση 'ναι το κορμί τους,
έτοιμο το κλινάρι τους και δίχως
να θέλει δώρα πλούσια και πανάκριβα.
Ακολουθώ τον Πύρρο του Αχιλλέα,
που αντί για τη γυναίκα του Ερμιόνη
την Ανδρομάχη διάλεξε τη σκλάβα.
Μετάφραση: Τάσσου Ρούσσου
Ψηλώνει για την ομορφιά της η Ροδόπη· κι αν κάποτε «χαίρε!»
της πω, με τα περήφανά της φρύδια μου απαντάει·
αν και στεφάνια κάποτε έξω απ' τα πρόθυρα κρεμάσω,
με βήμα τα τσαλαπατεί περήφανο οργισμένη.
Ω ρυτίδες και γερατιά ανελέητα, γρήγορα τρέξτε!
Βιαστείτε, κι ίσως εσείς πείσετε τη Ροδόπη.
Μετάφραση Κ. Χωρεάνθη
Πυρφόρε 1, αν δεν μπορείς στην ίδια φλόγα και τους δυό να κάψεις,
να σβήσεις τη φωτιά του ενός ή αλλού να την ανάψεις.
1. Η αποστροφή προς τον Έρωτα με τα πυρίφλογα βέλη.
Μετάφραση Ν. Χουρμουζιάδη
Λέει πως δεν είναι ερωτευμένη η Μελισσιάς· μα το κορμί της
λέει πως βελών ολόκληρη φαρέτρα έχει άδειασει
πάνω του· το ίδιο κι η κομμένη ανάσα κι η άστατη λαλιά της
κι οι πονεμένοι κύκλοι γύρω από τα βλέφαρα της.
Εμπρός, Πόθοι, στο όνομα της μητέρας σας της Αφροδίτης,
την άθλια αναφλέξτε, ώσπου «Φλέγομαι» να κραυγάσει.
Μετάφραση Ν. Χουρμουζιάδη
Την ίδια χάρη σαν πριν
αν ύστερ' απ' το κρεβάτι της Κύπριδας
είχ' η γυναίκα,
κόρο δε θάνιωθαν να συνομιλούνε οι άντρες
με τις στεφανωτές τους.
Αλλ' όλες δυσάρεστες οι γυναίκες μετά τα έργα
της Αφροδίτης.
Μετάφραση Α. Λεντάκη
Γειτονοπούλα μου ήταν, ώ Αφροδίτη,
κάποια παρθένα, η Αμυμώνη,
που την ψυχή βαθιά μου πυρπολούσε.
Μαζί μου παιζογέλαγε κι αν έβρισκα
την ευκαιρία καμιά φορά, τολμούσα·
κοκκίνιζε, τί άλλο; Ένιωθε πόνο· τέλος
με πολλούς κόπους πέτυχα. Και τώρα
μαθαίνω πως γεννάει. Λοιπόν τί κάνω;
Να φύγω ή να μείνω;
Μετάφραση Τ. Ρούσσου
Εδώ είναι η ζωή, και μόνο εδώ: χαρά ζωής — έγνοιες χαθείτε!
Του ανθρώπου ο βίος τόσο σύντομος! Κρασί κάποιος να φέρει,
ευθύς στεφάνια πλέξτε, εμπρός χορό· γυναίκες, μην αργείτε.
Σήμερα ας ζήσω ωραία — ποιό είναι το αύριο κανείς δεν ξέρει.
Μετάφραση Ν. Χουρμουζιάδη
Βρήκα —τί τύχη!— την Προδίκη μόνη και τις παρακλήσεις
άρχισα πέφτοντας εμπρός στα αμβρόσια γόνατα της:
«Σώσε έναν άνθρωπο», της είπα· «σβήνει, χάνεται σε λίγο·
μιά ακόμα ανάσα ζωής μην αρνηθείς να του χαρίσεις».
Έκλαψε ακούοντας με· ύστερα σκούπισε τα δάκρυα της
και με τα τρυφερά της χέρια με έσπρωξε να φύγω.
Μετάφραση Ν. Χουρμουζιάδη
Λουζόταν η κόρη με τους λευκούς μηρούς κι έπεφτε το νερό
στα χρυσά μήλα του στήθους της που σάλευαν
στο γαλατένιο σώμα.
Πίσω οι γλουτοί της τρίβονταν ο ένας με τον άλλον
καθώς μετακινιόταν, κι ήταν πιο υγροί κι απ' το νερό.
Και τον Ευρώτα της, μπροστά, που φούσκωνε, δειλό
το χέρι σκέπαζε κι όχι όλο, όσον μπορούσε.
Μετάφραση Α. Λεντάκη
Θάλεια, συχνά έκανα ευχή να σε πάρω τη νύχτα
και το πάθος μου να χορτάσω με χάδια καυτά.
Μα τώρα που ολόγυμνη στο πλάι μου είσαι
— το σώμα σου τόμορφο —
κοίτομαι νυσταγμένος με μέλη κομμένα απ' την κούραση.
Ψυχή μου, τί έπαθες, δύστυχη; Ξύπνα, μην αποκάμεις·
μιά μέρα θ' αναζητήσεις την υπερευτυχία ετούτη.
Μετάφραση Α. Λεντάκη
Πούναι τώρα ο Πραξιτέλης; Και πού τα χέρια του Πολυκλείτου,
που δίναν ψυχή στης παλιάς τέχνης τα έργα;
Ποιός τις Μελίτης τις ευωδάτες, πλεξούδες, ή τα
φλογερά μάτια και του λαιμού της το λάμπος
θα πλάσει; Οι πλάστες που είναι; Και που οι λιθοξόοι;
Τέτοια ομορφιά, όμοια μ' εικόνα θεάς, άξιζε νάχει ναό.
Μετάφραση Α. Λεντάκη
Δεν είμαι πια παιδομανής, σαν μια φορά. Τώρα με λένε
θηλυμανή, και τώρα ο δίσκος μου είναι κρόταλο 1.
Κι αντί γι' ατόφιο δέρμα, μ' αρέσουνε του γύψου
το επίχρισμα και του φυκιού τ' άνθος το ξένο.
Δελφίνια θα βοσκήσει ο δενδροφύτευτος Ερύμανθος 2
και τ' αφρισμένο κύμα του πελάγου γοργά λάφια.
1. ο δίσκος μου είναι κρόταλο: ο δίσκος ήταν παιγνίδι των αγοριών, το κρόταλο των κοριτσιών.
2. δελφίνια θα βοσκήσει...: πβ. και Αρχίλοχος, 122 West
Μετάφραση-Σχόλια: Κ. Χωρεάνθη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου