Ο Σεφέρης συνομιλεί με τον Καβάφη

Ο Καβάφης είπε:


"Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -- μη ελπίζεις --
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γή την χάλασες."

"Η Πόλις"

&

Ο Σεφέρης συμφωνεί:


"Ὁ δρόμος αὐτὸς δὲν τελειώνει δὲν ἔχει ἀλλαγή, ὅσο γυρεύεις
νὰ θυμηθεῖς τὰ παιδικά σου χρόνια "

"Ἐπιφάνια", 1937

-----------------------------------------

ο Καβάφης

"Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ’ εγώ την φύσι λίγο.
Θάλασσας του πρωιού κι ανέφελου ουρανού"

"Θάλασσα του Πρωιού"



και ο Σεφέρης για τη θάλασσα

"Ἄνθη τῆς πέτρας μπροστὰ στὴν πράσινη θάλασσα
μὲ φλέβες ποὺ μοῦ θύμιζαν ἄλλες ἀγάπες"

Σχέδια γιὰ ἕνα καλοκαίρι. [Ἄνθη τῆς πέτρας]

------------------------------------

ο Καβάφης φιλοσοφεί


"μ’ όλο που βέβαια ήξευραν τι άξιζαν αυτά,
τι κούφια λόγια ήσανε αυτές η βασιλείες."

"Αλεξανδρινοί Bασιλείς"



και ο Σεφέρης παραδέχεται την ματαιότητα

"Ο βασιλιάς της Ασίνης ένα κενό κάτω απ' την προσωπίδα"

"Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΑΣΙΝΗΣ"

-------------------------------


Ο Καβάφης μιλάει για τον νου 

"Τι μεταμέλειες περιττές, τι μάταιες ....

Aλλά δεν έβλεπα το νόημα τότε."

"Νόησις"




και ο Σεφέρης περισσότερο νοσταλγικός

"Ψιθύρισα ἡ μνήμη ὅπου καὶ νὰ τὴν ἀγγίξεις πονεῖ."

"ΜΝΗΜΗ Α´"

-----------------------------

ο Καβάφης συμβουλεύει αξιοπρέπεια

"Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική."


Όσο Mπορείς (Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

και ο Σεφέρης νουθετεί

"Όταν δε μένει πια ούτε να διαλέξεις
το θάνατο που γύρευες δικό σου,
[...]
άφησε τα χέρια σου αν μπορείς να ταξιδέψουν,
ξεκόλλησε απ’ τον άπιστο καιρό
και βούλιαξε,
βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες. "


«Γυμνοπαιδία», Α΄: «Σαντορίνη», 36-37, 41-44. 1936. Ποιήματα. Ίκαρος, 1974. 76

------------------------------------

ο Καβάφης αποδέχεται την ζωή

"Μνήμη μου, φύλαξέ τα συ ως ήσαν."

"Γκρίζα"


και ο Σεφέρης καταφεύγει στην μνήμη

"πῶς ἀνασαίνουμε ὅπως μποροῦμε ν᾿ ἀνασαίνουμε
μὲ μιὰ μικρούλα δέηση κάθε πρωὶ
ποῦ βρίσκει τ᾿ ἀκρογιάλι ταξιδεύοντας
στὰ χάσματα τῆς μνήμης."

"Ὑστερόγραφο"

Νότα Χρυσίνα