"Ὁ Διγενὴς κι ὁ Χάροντας" Κωστής Παλαμάς

"Ὁ Διγενὴς κι ὁ Χάροντας" πίνακας του Δημήτρη Σκουρτέλη

Καβάλλα πάει ὁ Χάροντας

τὸν Διγενῆ στὸν Ἅδη,

κι ἄλλους μαζί... Κλαίει, δέρνεται

τ᾿ ἀνθρώπινο κοπάδι.

Καὶ τοὺς κρατεῖ στοῦ ἀλόγου του

δεμένους στὰ καπούλια,

τῆς λεβεντιᾶς τὸν ἄνεμο,

τῆς ὀμορφιᾶς τὴν πούλια.

Καὶ σὰ νὰ μὴν τὸν πάτησε

τοῦ Χάρου τὸ ποδάρι

ὁ Ἀκρίτας μόνο ἀτάραχα

κοιτάει τὸν καβαλλάρη.

«Ὁ Ἀκρίτας εἶμαι, Χάροντα

δὲν περνῶ μὲ τὰ χρόνια.

Μ᾿ ἄγγιξες καὶ δὲ μ᾿ ἔνοιωσες

στὰ μαρμαρένια ἁλώνια;

Ἐγὼ εἶμαι ἡ ἀκατάλυτη

ψυχὴ τῶν Σαλαμίνων,

στὴν Ἑφτάλοφην ἔφερα

τὸ σπαθὶ τῶν Ἑλλήνων.

Δὲ χάνομαι στὰ Τάρταρα,

μονάχα ξαποσταίνω,

στὴ ζωὴ ξαναφαίνομαι

καὶ λαοὺς ἀνασταίνω!»