Τρια Δημοτικά τραγούδια

Του Βαρλάμη

[Ο κλέφτης Βαρλάμης είναι άγνωστος από άλλη πηγή].

Τρία πλάτανα, τα τρία αράδα αράδα, 

κ' ένας πλάτανος παχύν ήσκιον οπόχει! 

'Στα κλωνάρια του σπαθιά ναι κρεμασμένα,

και 'ς τη ρίζα του τουφέκια ακουμπισμένα, 

κι' αποκάτω του ο Βαρλάμης ξαπλωμένος.


Του αντρειωμένου τ' άρματα

Του αντρειωμένου τ' άρματα δεν πρέπει να πουλιώνται, 

μον' πρέπει τους 'ς την εκκλησιά κ' εκεί να λειτουργιώνται, 

πρέπει να κρέμωνται ψηλά 'ς αραχνιασμένο πύργο,

να τρώη η σκουριά το σίδερο κ' ή γη τον αντρειωμένο.

Του Μπέη

Κάτου ‘ς του Φονιά τον κάμπο
και 'ς της θάλασσας τον άμμο,

‘ς ένα δέντρο φουντωμένο,
μπέης ήταν ξαπλωμένος,

κ' είχε τάτι του δεμένο,
και βαριά σιδερωμένο.

Βρόνταγε τα πέταλα του,
κ' έσκουζε για τον αγά του.

"Σήκω απάνου, αφέντη μπέη,
σε γυρεύουν 'ς το σεφέρι,

τι σκουριάσουν τάρματά σου,
και τ' ασημοχάντζαρά σου.

-Δεν μπορώ, καημένε γρίβα,


γιατί μ’ έχουν λαβωμένο,
'ς την καρδιά πιτυχημένο.

Σύρε, σκάψε με τα νύχια,
με τ' αργυροπέταλά σου,

τράβηξέ με με τα δόντια,
ρίξε με μέσα 'ς το χώμα.

Έπαρε και τάρματά μου, 
δώσε τα 'ς τα γονικά μου.

Έπαρε και το μαντήλι,
το χρυσό το δαχτυλίδι,

να τα πάγης της καλής μου,
να με κλαίη όταν τα βλέπη.»

.(Από την συλλογή Πολίτη)