ΙΔΟΥ Ο ΔΙΑΣΤΗΜΑΝΘΡΩΠΟΣ
(Μια ποιητική συλλογή απο τον Θέριον)
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
(του ιδίου του συγγραφέα)
σαϊγούλεν μπιν βορτμούλε,
ντι ντζάκε νταϊνάχτε χερμόρντε,
γιούνγκεν ιτ μάουντσεν στούρμεν
ντερ ροκεντρόλεν ντιν μπάνεν.
ντίζε........στουρμντράνκ,
χαζ μπιν κοντρολίρεν ντι καταστρόφεν ντελ χύυμμα-
νατούρλιχ ντι ντάχτεν ντεν νιμπελούγκεν
κολ ντεν μιούγκεν γκατ φεργκότεν.
άουσκετσάϊχνιτ !
σαουχσπίλε
ντι στραπατσίρετ ντι Γκεshτάάλ!
Αυτό που θέλω δηάδή να τονίσω σε αυτή μου τη συλλογή, είναι άλλο ένα
υψίπεδο οριακής τήξης της φονταμενταλιστικής κονιορτοΠΟΙΗΣΗΣ που
ξεφεύγει από το κεντρικό σαθρό επίκεντρο όπου ένας κρυψίνους σαρπηδόνας
σαμάνος συνηθώς κινείται.Η επιβολή ενός Κερτασιανού επεκτατικού
διαμελισμού του αποκτηνωμένου δυτικού πολιτισμού είναι καίριο ερώτημα των
πνευματικών σκοπών.Αποστασιούμαι δε, από τις κεντρικές ομοβροντίες των
επικριτών μου της ενεργοπλανητικής μου συμπεριφοράς οι οποίες σαν
μανιοβαλσαμωμένες καρυάτιδες προσπαθούν να λύσουν το παραποιητικό
ζήτημα , μη όντας καν ικανές να λύσουν τα κορδόνια τους.
Σε αυτό το οριακό τοριακό σημείο θα θελω να υπογραμμίσω τη συμβολή
πολλών όλους τους μακιαβελικούς χαρακτήρες που σαν καμουφλαρισμένα
διονυσιακά περιττώματτα σαπρών ενζύμων με ενέπνευσαν ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΟΥΣ
ΠΕΡΙΓΡΑΨΩ και να φέρω εις πέρας τούτη την-πηγαία και οργιακά
κλιμακούμενη προς τη υπερκυβική μεγαλομανία- ποιητική συλλογή και όλους
όσους τη διαβάσουν και εκτιμήσουν τον διαλεκτικο υλισμό ο οποίος την
κατευνάζει σαν οξειδωτικός καταλύτης μιας μεταφυσικής γεωμετρίας
εκπορευμένης απο τον ασκητισμό του ανθρώπινου σκουπιδοτενεκέ που έχω την
τιμή και την απόλαυση να συναντώ καθε μέρα στον καθρέπτη.
Θέριον, 2012, Δεδέ Αγάτς
Πρόλοβος
(από τον Κωνσταντέν Στόκου)
Όπως τα αγρίμια δεν αντέχουν στιγμή στην αιχμαλωσία, έτσι και οι ατίθασοι στοχασμοί, δενμπορούν να αντέξουν δέσμιοι στα λιγοστά κυβικά εκατοστά του εγκεφαλικού ιδρύματος καιεπιζητούν να διαχυθούν στον έξω κόσμο. Τουτέστιν, αυτά τα αριστουργήματα της συμπαντικήςτέχνης δεν μπορούσαν να περιμένουν τα αψεγάδιαστα μα καθυστερημένα αδέρφια τους, αλλά
ρίχτηκαν ευθαρσώς στον έξω κόσμο που διψάει για ποιότητα και αληθινή τέχνη. Γι' αυτό, παρ' όλες
τις αντιρρήσεις του Δημιουργού και του εκδοτικού οίκου, αυτές οι κολοσσιαίες συλλήψεις
κατάφεραν να αποδράσουν από τα ατσάλινα βλέμματα της λογοκρισίας και του System Marketing
για να μολύνουν τα μυαλά του κόσμου με τη δημιουργική μπάμια, εμποτίζοντας τις ψυχές των
νοημόντων πλασμάτων με α-κατάλληλες νουθεσίες και ιδέες.
Η αλήθεια είναι ότι όταν μου ζητήθηκε να προλοβήσω αυτό το έργο συγκλονίστηκα εκ
θεμελίων. Γιατί ο Θέριον μπορεί να είναι επιπόλαιος, μπορεί να είναι πολύ μαλάκας μερικές φορές,
αλλά πάνω απ' όλα είναι ποιητική ιδιοφυία! Και το απέδειξε για μια ακόμη φορά με αυτή τη
συλλογή. Εγώ μέχρι τώρα άκουγα, αλλά τώρα το λέω, είναι ιδιοφυία. Αυτή η λέξη είναι δικιά του
γιατί του ανήκει. Και του ανήκει. Το όλο έργο χαρακτηρίζεται από μια φρεσκάδα έμπνευσης που
διεισδύει παράτολμα και με θρασύτητα στα άδυτα της ψυχολογίας του υπερεγώ, σκιαγραφώντας
ανάγλυφα και με χαρακτηριστική οξυδέρκεια την υποσυνείδητη πραγματικότητα που κανένας δεν
έχει τα εφόδια και την ψυχική δύναμη να αντικρύσει.
Κανένα άλλο έργο δεν έχει προκαλέσει την κοινή γνώμη και δεν έχει προξενήσει πιο αμφίδρομες
αντιδράσεις όσο το «Ιδού ο Διαστημάνθρωπος». Αθεράπευτα μεταλλικός, απόκοσμα
ευπροσήγορος, διαβολικά καυστικός και φίλος, όσο πιο πολύ μπορεί, ο Θέριον συνέγραψε, αλλά
και κληροδότησε σε όλους μας ένα ανοσιούργημα σοβαρότητας, ένα μνημείο ατάκας, μία κιβωτό
γέλιου και μια αστείρευτη πηγή μπάμιας που θα συνοδεύει την ανθρωπότητα για αιώνες.
Τελειώνοντας θα ήθελα να παραθέσω μια ταπεινή άποψη, όχι με σκοπό να συμπληρώσω
ή διορθώσω αυτό το κομψοτέχνημα, απλά για να κεντρίσω την φαντασία του κοινού - στόχος που
απαιτεί και ο ίδιος ο συγγραφέας - προτείνοντας τη συνέχεια του ακόλουθου στίχου στο 8ο ποίημα
«Ράθυμη Μπουκαπόρτα»:
Και έβλεπες το βόρειο σέλας
Δε σ'ένοιαζε που σκόραρε ο Δέλλας
Θλιμμένη ήσουν κι ασχήμια είχες βδέλλας
Εις το Πραιτώριο κριτής και μέλος της Απέλλας
Που πρωταγωνιστεί μονάχα ο Ζωρζ Τσαπέλας
Εν Ντίσκο Ρεπορτάζ
Κωνσταντέν Στόκας
Καρντασία, 7 Απριλίου 2012
----------------------------------------------------------------------------------------------------
ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ:
MΠΑΜΙΑ ΛΥΟΜΕΝΗ
ΗΡΩΙΚΗ ΤΡΙΛΟΓΙΑ:
α-O ΚΥΚΛΩΨ ΤΩΝ ΚΑΜΜΕΝΩΝ ΠΙΕΣΤΩΝ
β- ΜΠΟΚΣΕΡ ΛΑΝΣΕΛΟΤ
γ-ΤΡΙΣΑΘΛΙΟΣ ΚΑΙ ΜΠΡΙΖΟΛΔΗ
Ο ΕΝ ΚΑΛΗ ΠΙΣΤΕΙ ΠΛΑΝΗΜΕΝΟΣ ΜΟΝΕΓΑΣΚΟΣ
ΜΕΤΑΞΥ ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΙΔΟΥ!ΟΤΑΝ Ο ΠΡΩΤΟΓΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΜΕΝΟΥ ΣΑΜΑΝΟΥ ΣΥΓΚΡΟΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΛΑΙΟΛΙΘΙΚΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΜΙΑΣ ΤΥΡΡΑΝΙΣΜΕΝΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΜΙΑΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΩΝ ΑΛΠΕΩΝ ΚΑΙ ΕΝΩ ΕΞΩ Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΛΥΣΣΟΜΑΝΕΙ ΚΙ Ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΒΡΥΧΑΤΑΙ
ΑΠΙΟΝΙΣΜΕΝΑ ΚΑΡΥΔΟΤΣΟΥΦΛΑ
ΚΟΝΙΟΡΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΧΑΣΜΑ
ΡΑΘΥΜΗ ΜΠΟΥΚΑΠΟΡΤΑ
ΔΙΑΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΡΙΟΤΗΣ
ΤΟ “ΠΛΕΟΝ” ΛΗΣΜΟΝΗΘΕΝ ΙΣΛΑΜ ΜΟΥ
ΦΡΟΫΔΙΚΟ ΣΑΛΙΓΓΑΡΙ ('Η ΜΙΑ ΒΡΑΔΥΑ ΣΤΟ ΜΕΤΕΡΙΖΙ)
--------------------------------------------------------
Το πρώτο έργο είναι βιολογικού περιεχομένου και οι αλληγορίες με το μυστικιστικο
μανιφέστο του Σαλβαδόρ Νταλί ειναι εμφανείς. Αποζητώντας τη γαλήνη , ένα τέκνο της
Γαίας απευθύνεται στους συμφυτευτές της για έναν οριστικό βορβορυγμό πάθους
1-MΠΑΜΙΑ ΛΥΟΜΕΝΗ
---------------------
Φυτρώνω στο μπαχτσέ,
και ζω την περιπέτεια-
Βλακείας και χαζομάρας,
η αιτία η αναίτια
Φάε με τώρα σαν γιαχνί
Φάε στο πχιάτο , στο παχνί-
με εκρήξεις αλατιού
----εκρήξεις πιπεριού
γίνομαι ένα
Μη αίμα κυλάει , το δειλινό χαράζει-
του Μικελάντζελο ο Δαβίδ
μπάμιας το σώμα μοιάζει
Με όνειρα οβάλ
πάθη για κάποιες φαμ-φατάλ
πεθαίνω παω σε μια Valhάll !
Ατάκες λες ,
παιδιά σε κοροιδεύουν-
μα οι ευχές σου, σαν Μετρό
σ' αδιεξίοδο οδεύουν. (αδιεξίοδο.δεν ειναι τυπογραφικο λαθος)
Πονάς , γελάς
ποιείς χωρίς ουσία
σταυρώθηκες χωρίς θυσία
κι όμως δε σ'είπανε Μεσσία
Μπάμια λυόμενη
Ξεφτίλα αναμενόμενη
Στη Σαμοθράκη θα βρεθείς λουόμενη
---------------------------------------------------------------------------------------
Ακολουθεί μια τριλογία για ηρωικές μορφές που έχουν συμβάλλει ώστε το παστίτσιο να υπηρετεί
αυτό που υπεσχέθει.Την Μπουρκίνα Φάσο , δηλαδη! Τον λαό τον τριφασικό. Και το καλοκαίρι , που
θα έχω την τιμή να σπάσω την πλακα-την απέρριτη πλάκα του γέλιου και της ατάκας! Τα οστά του
Μιγμά και του Σαπηχα...Τα οστά του Μιγμά και του Σαπήχα-ας είναι δίπλα σας!
ΗΡΩΙΚΗ ΤΡΙΛΟΓΙΑ:
====================================
2α-O ΚΥΚΛΩΨ ΤΩΝ ΚΑΜΜΕΝΩΝ ΠΙΕΣΤΩΝ
--------------------------------------------------------
Ω,υιέ του Ποσειδώνα
Κάμψεις έκανες πριν τον αγώνα.
Εις το πεδίον του Άρεως
εκεί που σ'ειχε τρελάνει στο στυλιάρι ο Βρυάρεως
Ευθυτενής και βυρσοδέψης
τον πόνο της καρδιάς να θρέψεις
και τα λεφούσια των εχθρών
εσύ να διαφεντέψεις.
“Που είστε τώρα πιεστές?
Μην είστε πλέον παλαιστές?
Των Ντι-Βι-Ντι οι κομιστές
και δεξιοί κομμουνιστές”
“Κύκλωπας είμαι,όχι αλάθητος
ερπετό,τρωκτικό κ' εγκάθετος
αλέ-ρε-τουρ γυρνώ στον Άδη
και στον κρατήρα Αντωνιάδη,
παρέα με Τιμοθεάδη
αν και αυτός με τ'άλλα δεν συνάδει”
Πολύφημε,δεν έχεις μπέσα
παρέα με τον Παπαφλέσσα
πίνεις ανέμελος καφέ με κρέμα μέσα
ψηφίζοντας τον Λεχ Βαλέσα
άρα:
Ξέρουμε πως χάνεις στο Πινάκλ
σαν τον Ποδόλσκυ που έφαγε το τάκλ
Και τώρα κλαις “ο Cruelty δε μου φερε τ'αρχίδια”
πα να μαζεύεις στον Χολαργό πριαπουλίδια
2β- ΜΠΟΚΣΕΡ ΛΑΝΣΕΛΟΤ
-----------------------------------
Πρωταθλητής Καρβασαρά
πήρες σειρά
να αντιμετωπίσεις
των τρένων το Μερκάτωρ.
Πυρηνική αυτοσμιδιά
τρως καρπαζιά,
μη αίμα να κυλήσεις
της ήττας Αυτοκράτωρ.
Σε χαλεπούς καιρούς,με τον Τζωρτζ Μπους
κραυγή Αθλητικής Ηχούς
Σε δείχνουνε δαρμένο
'Ολοι σε λένε τρύφωνα,μα και αλλοπαρμένο
Λημνίδια στη Βεγγάζη
κι όποιος σε βρει σε σπάζει
Που να κρυφτείς δε ξέρεις.
Κι άμα ρωτάς γιατί- θα σου εξηγήσει ο μπαρμαν ο Λευτέρης
“Λευτέρη εξήγησε εδώ , σε τούτον τον ιππότη
γιατί ειναι σπασμένος και τρισδιαλυμμένος”
“-Είσαι ιππότης
μα όχι πότης
γιαυτο δεν ξέρεις από βότκα”
Βοήθησε τον εαυτό σου
Μποκ-Σέρ Λάνσελοτ,με σίδερα ντυμένε
και αν νικήσεις στο τουρνέ
ίσως να σε ερωτευτεί ,η όμορφη Ιφιγένε.
2γ-ΤΡΙΣΑΘΛΙΟΣ ΚΑΙ ΜΠΡΙΖΟΛΔΗ
---------------------------------------------
Πιανει κανάλια της τηλεόρασης ο δέκτης,
αυτά που στέλει ο πομπόστον Σέλτικς
Βαγκνερικά γρυλίσματα
μηδενικά διανύσματα
του σύμπαντος η σαγηνευτική εντροπία
Σαν δυο σταγόνες μη-αίματος,
στο ατελιέ του ψέματος,
Τρισάθλια κοιμούνται
και τρώγοντας μπριζόλδες,
σαρανταδύο κτήνη
Λύκοι θυμίζουν οπτικά
μα και στη Unicef δωρίζουν τακτικά
απ'το υστέρημά τους.
Με Ραφαηλικά κόκκινα μάτια
στην άμμο χτίζουνε παλάτια
αγιασθήτω το θέλημά τους.
Στο βάλτο τριγυρίζουνε,με δίχως προστασία
Ε, τωρα -ρούφα την ελονοσία
Εμπόριο γούνας στην Πρωσία
Απόφθεγμα και Νουθεσία!
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Εδώ έχουμε άλλον έναν ήρωα.Είναι δακτυλογραφημένος.Δήθεν σελίδα του επεξεργαστη
κειμένου.Δήθεν ως χειρόγραφο ενεφανίσθη τη φορά αυτή άνωθεν σελίδας του επεξεργαστή κειμένου
ψελλίζοντας μια απόρροια παραφινέλαιου και έχει μια τραγική ιστορία η οποία αναγράφει:
3-Ο ΕΝ ΚΑΛΗ ΠΙΣΤΕΙ ΠΛΑΝΗΜΕΝΟΣ ΜΟΝΕΓΑΣΚΟΣ
---------------------------------------------------------------------
Σαν δυο δροσοσταλίδες
στα δύο χωρισμένες
στην αποβάθρα του Βουνού ,
εκεί που έχει ακρίδες.
Ντυμένος μένα πέπλο σκότους
στον Έτσι παρείγγειλε Πλευρώτους
Αστράφτοντας σαν Κβάζαρ μίσους
Ήρθε για να μας πρήξει.
Αχ!Του πολέμου η ιαχή
σε έσπρωξε με μένος εις στη σφαγή
και ο Κατσώτας που ήτο διερμηνέας
σου φώναζε μές στην ταραχή
“Μονεγάσκο παιδί μου,γιατί δεν είσαι προσοχή?”
“Μα δεν μπορω κυρ-Δγιοικητά
με τέτοια δύσμορφα οστά!”
Τώρα τη θλίψη έχει ξεχάσει
Μασέρ τους μύες του μαλάσσει
την Αίνος κοιτάει
με βλέμμα εκκωφαντικό
τρώγοντας μπιζέλια.
Κανένας πια δε τονε ταράσσει
μα αν στο Εναλλάχ κάτσεις καμιά φάση
μπορεί να σαι τυχερός
να τονε δεις,διάτων να περάσει
--------------------------------------
Εδώ αφήνω ελεύθερο όλο μου το γιββωνικό ταλέντο να λεηλατήσει και να λεηλατηθεί απο μια
εγκάρσια τομή στην λογοτεχνική φλέβα της αντιύλης καθως περιγράφω την κατωτέρα φύση του
ανθρώπινου ξεπεσμού
------------------------------------------
4-ΜΕΤΑΞΥ ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΩΝ
-------------------------------------
Νιφάδες μίσους
και βλέμμα οδοιπόρου.
Μια άγρυπνη πνοή
καλύπτει τις Εκσφενδονήσους
Εκεί που ζώον δε λαλεί
ούτε απ'την πλαγιά δε κατεβαίνει.
Δεν κατεβαίνει ...
γιατί δεν έχει μαρούλι
Ο πρώτος έλιωσε αμέσως
τζάμπα τα μάζευε τα πέσος
Ο δεύτερος άντεξε ημέρες πέντε
τρώγοντας ζυμαρικά al'Dente
O τρίτος σ'εννιά υγροποιήθη
ενάντια σε έθιμα και ήθη.
Δεν επρολάβαν της ζωής να υψώσουνε πανιά
γιατι ήταν οι χιονάνρωποι 059
Και τώρα η ανάγλυφη σιωπή
καλύπτει το ρουμάνι
και ένας κρίνος βιολετί
φιλί δίνει στην αυγή μα εκείνη δε το πιάνει
Χιονάνθρωποι ,
διαστημάνθρωποι
θητεία στο σταθμό τον ΜΙR
σονάτες του Γκουανταλκιβίρ
εσείς μου τραγουδάτε
μα για ραπάνια χτεσινά, πλέον δεν συζητάτε.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Με μια πυκνότητα που θα ζήλευε και μια Μελανή Οπή που κινείται στο κέντρο ενός γαλαξία, το
ακόλουθο μνημείο-σταθμός στην πνευματική ανάπτυξη - , περιγράφει με Στοιχειοσωματιδιακή
ακρίβεια όλο το νόημα του Νοήματος.-
5-ΙΔΟΥ!ΟΤΑΝ Ο ΠΡΩΤΟΓΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΜΕΝΟΥ ΣΑΜΑΝΟΥ
ΣΥΓΚΡΟΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΛΑΙΟΛΙΘΙΚΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΜΙΑΣ ΤΥΡΡΑΝΙΣΜΕΝΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΜΙΑΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ΤΩΝ ΑΛΠΕΩΝ ΚΑΙ ΕΝΩ ΕΞΩ Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΛΥΣΣΟΜΑΝΕΙ ΚΙ Ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΒΡΥΧΑΤΑΙ
-----------------------------------------------------------
Keep the spirit alive
Μοναδικό σε σκοτεινό και πληβείο ύφος , σαν να αφουγκράζεται ένα ηλιοβασίλεμα του Ματζικέρτ
μια νύχτα που τα πεπόνια είχαν ωριμάσει πρόωρα, το παρακάτω έργο παρακινεί τον αναγνώστ σε
ένα διαρκές τανγκό με την παράνοια
6-ΑΠΙΟΝΙΣΜΕΝΑ ΚΑΡΥΔΟΤΣΟΥΦΛΑ
----------------------------------------
Με FBI και Μοσάντ
χαμένη είσαι,δε σε βρίσκω
Με τον Ντεκάρτ και με τον Καντ
παστίτσιο ετρωγες και Misko
Πολύ ωραια παίζεις!Μην έβγαλες και δίσκο?
Τα μούτρας δε τα είδες με ήθελες και ντίσκο.
Θα κανω χαρακίρι
στο τοστ θα βάλω ξυπνητύρι
οι μέλισσες μαζεψαν τη γύρη
Μετάφραση: Χαρά Τσακίρη
Στο βαθυσκάφος , θα σου γίνει ο τάφος
και μ'ενα υποβρύχιο
χαμόγελο μειλίχειο
θα ρίξω μπιστολιά σε κάθε αμνοερίφιο
Το σπίτι απ'τους πασοκτσήδες εκκαθάρισα
ανάσανα,αναθάρρησα
πρέπει να κερδίσω οπωσδήποτε τη Λάρισα
Τώρα τον κώδωνα τον κρους
Δε σου ανοίγω,δεν ακούς?
Μα εγω είμαι εδώ ,τρώω κους-κους!
Ε,τότε ποιος?
'Ενας Παππούς!
---------------------------------------------------------------------------
Αυτό ίσως είναι το μοναδικό που δε γράφτηκε από μένα.Και βέβαια,μπορεί τις λέξεις να τις έγραψα
εγώ...ΤΗΝ ΟΡΜΗ ΟΜΩΣ την έδωσε η περιεκτικότητα της μπύρας! Γιατί σταματήσαν τα λογάκια
μόλις μπήκαν σε στίχους! Δε μπορώ φυσικά να μη τονίσω τη συμβολή των διαφόρων Νταίηζων που
με την παρουσία τους ομορφύναν τον περιβάλλοντα στον οποίο τεμάχισα την κόλλα χαρτί με τη -μετά
στυλοειδούς λαβής- πένα μου.
7-ΚΟΝΙΟΡΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΧΑΣΜΑ
-------------------------------------------------------------
Με ένα ροζ-πουά ταγέρ
πήγα στο Wacken Open Air
Με σκίσανε στο Μπρα-ντε-φέρ
παρείσκατος σα μαύρος σκιέρ
Σαν καρύδι στη δίνη παλινδρόμησα
Κριτήρια για μια δούκισσα ή κόμισσα
κι όμως ατόνησα
με χαρακίρι αυτοκτόνησα
Διεκπαιρέωση.
Στο Ταλμούδ δε βρίσκω εξιλέωση
Η ύπαρξή μου δεν έφτασε στη θέωση
Τα βλαστοκύτταρα δεν έχουν ανανέωση
Τώρα είμαι ξανά,αστρόσκονης το τέκνο
Σε ένα πιάνο-μπάρ πήγα ν'ακούσω techno
Τώρα το σώμα μου έγινε άζωτο και θρέφει οπωροφόρα.
Σκοτώστρες τροχοφόρα,
Με πήρε η κατηφόρα,
Ερπετά,έντομα και σαρκοβόρα,
την ψίχα της σάρκας μου τρων,μα όχι και την κόρα
Μας χρέωσε η κιλοβατώρα
Μεταμψύχωση και σιέστα στην αιώρα
----------------------------------------------------------------------------------------------
Aφιερώνεται στις κατά καιρούς Νταίηζες και Μόνικες , οι οποίες δε βλέπονται παρά μόνο υπό την
επήρροια πιπεράτης παραποιημένης β'οτκας,αναμεμιγμαδισμένη με βερνίκι επίπλων και γράσσο για
ερπύστριες. Δυστυχώς ένοχοι είμαστε μόνο εμείς οι οποίοι πίνουμε τα εν λόγω ποτά και δε τους τα
ρίχνουμε στη μάπα να τους καψει .Παρολαυτά ...όπως και να το κάνουμε,έτσι είναι πιο μέταλ.Επισης
ας γραψω μια ακαταλλαβίστικη λέξη για να δώσω ύφος διανόησης στον πρόλογο:
Χιμαιρική ψευδοπλατωνική πεποίθηση
8-ΡΑΘΥΜΗ ΜΠΟΥΚΑΠΟΡΤΑ
-----------------------------------
Από την κόλαση στην άβυσσο
εξόριστος απ'την παράδεισο
Βραβείο νόμπελ στη Στοκχόλμη
με Αρετή και Τόλμη
Στο γάμο βαράν οι όλμοι
Και έβλεπες το βόρειο σέλας
Δε σ'ένοιαζε που σκόραρε ο Δέλλας
Θλιμμένη ήσουν κι ασχήμια είχες βδέλλας
Εις το Πραιτώριο κριτής και μέλος της Απέλλας
Πάρε τον μπούλο,είσαι χάλια
Τρίχες στη πλάτη,κόντρα βάζεις με βουβάλια
Δε σε σώζουν ούτ' αναμμένα μανουάλια
Τώρα τι με πετάς μασάλια?
Σάπια σου ριχνω πορτοκάλια
Κροκόδειλος είσαι κι ερπετό,
και του Φαρή παιδί θετό
Στου Βανικιώτη το ρέμα σε πετώ
κι ελεύθερο πουλί πετώ
-------------------------------------------------------------------------------
Σύσσωμο το φιλοποιητικό κοινό θα απολαύσει το παρακάτω – αποσαρκωμένο από περιττά
μεγαλεπήβολα πάθη- ποίημα . Ένα βλαστάρι του εγκεφάλου μου ,που ψευδολειτουργικά επιτίθεται
στο κβαντομηχανικό μοντέλο του αισθητικά αντιληπτού κόσμου
9-ΔΙΑΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΡΙΟΤΗΣ
-------------------------------------
Υπηρετώ το πνεύμα
Εναλλασσόμενο το ρεύμα
Λιτσέρνα,μπρόκολο-υγιεινό το γεύμα
Απο τις έξι,μόλις φέξει
Ο Κτησιφών θα τρέξει
Με οράματα μενεξεδιά
Νηοπομπή και παπαδιά
Πανώλη,μούχλα κι ευλογιά
Στην ποίηση εβυθίστηκα
Σαν Παρθενών εκτίστηκα
και σαν Βαβέλ γκρεμίστηκα.
Πρήχτηκα.
Το πνεύμα το ανώτερο
στο καύκαλο της σάρκας εγκλωβίστηκα
Και υλικός το σώμα-στο μαύρο χώμα
σαν Σπούτνικ προσεδαφίστηκα
Μη απότην ηλικία κρίνε
'Ω,όμορφέ μου εσύ κρίνε
Αν είσαι μάγκας και μαγκιές
το “εκσυγχρονίζω” κλίνε.
----------------------------------------------------------------------------------------
Εδώ δεν κάνω τίποτα άλλο ,παρά να τιμήσω τον στίχο-πυρηνική βόμβα του Κονσταντέν Στόκου.
Τοποθετείται χρονικά πριν το ΗΔΗ λησμονημένο Ισλάμ μου, και οι στίχοι του εκρύγνηνται σαν
πυροτεχνήματα που πυροδότησε η τριλογία “Οι Αμερικοί”και συγκεκριμένα το Τurkish Hostel. Δεν
έχω παρά να σας αφήσω να κυλιστείτε σε οράματα αράβικων νυχτών....
10-ΤΟ “ΠΛΕΟΝ” ΛΗΣΜΟΝΗΘΕΝ ΙΣΛΑΜ ΜΟΥ
-----------------------------------------------------------
Μάσιαλα,Αλλάχ Αγμπάρ
Ραβέρσα του Αμπντουλ-Τζαμπάρ
σε μια ταινία φιλμ-νουάρ
έπαιζες με Κόρκο-Φραντσέζος,γαρ!
Η έσχατη ελπίδα του τζαμτζή
μια πινακίδα φαντεζί
που έγραφε επάνω “Ράν”
Δεν πίστεψες τον Πανταζή
To Honda το SS κι η Harley η Ναζί
Παράκελσος ισόπαλος με Τζένκις Χάν
Παροξυσμοί του Νού
Ευδαιμονία του Ναού
Μια δίφθογγη οσμή
το ημερολόγιο ενός Κοσμή
Εξιλαστήριο θύμα
του ιδεατού αποκαθήλωσις
τα δύο χρ: χρόνο και χρήμα
κι υπερατού η εκδήλωσις
Παροπλισμένος λήθαργος με πιάνει
Μασάζ κανω σε χέλι
Αλαζονείας το χάνι
και ήλιος ανατέλλει
εν τέλει
Χρώματα χάνω
'ερως ρίχνει βέλη
Μα θά 'μαι φίλος όσο πιο πολύ μπορώ!
Ο επίλογος γράφεται με έναν κατακλυσμό συναισθημάτων ,παραδομένοσε μια υπερκαινοφανή
διαίρεση του χωροχρονικού συνεχούς και μια καινοζωική αντίληψης των λαθροπετρελευσιακών
μυστηρίων. Κινείται σε μια αρπαξένια πηγή-σα γυναίκα αιμορραγεί.Αψηφώντας το μέλλον και
κυριαρχώντας στο παρελθόν , δίνω ένα γερό μαϊστράλι στην κοιλιά της λογοτεχνίας.
11-ΦΡΟΫΔΙΚΟ ΣΑΛΙΓΓΑΡΙ
('Η ΜΙΑ ΒΡΑΔΥΑ ΣΤΟ
ΜΕΤΕΡΙΖΙ)
--------------------------------------------------------------------------
Στης αντηλιάς τα χάσματα
ξεθάβοντας μεταλλικά ελάσματα
και διαιρώντας κλάσματα
σου τραγουδουσα άσματα
Με οργή , θυμό και μένος
Γυρίζω ξεπουπουλιασμένος
Οverkill παίζοντας στο βιολοντσέλο
Που είναι ο Άμλετ κι ο Οθέλο?
Που είναι τα λιπάσματα?
Μια γαστρική ανωμαλία μ'οδηγεί
κι η ραχοκοκκαλιά-αχ!-πως ριγεί
στο κάλεσμα του Δάντη
Λοιπόν Μαέστρο αβάντι!
Παίξε μου ενα Βamboleiro
απο το Ρίο Τζαναέϊρο
στο μπαρ να πιούμε ενα σέϊκερς
Κρίκετ πρωτάθλημα στους Λέϊκερς
Εις στον Βερίγγειο πορθμό
θα σπείρω κλάμα κι οδυρμό
και αγάπες μα και μίση
θα κάψω νεκρή τη φύση!
Αχ,πατρίδα μου
Μαρτυρικό εσύ: Κοινωνικό Μεριμνήσι
--------------------------------------------------------------------------------------
ΜΙΚΡΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΓΙΟΥΡΟΥΜΠΑ
ΡΙΨΑΣΠΙΣ
-----------
Ρίψασπι ανδρός,ζωή μακρά οδός.
Πάμε:
Πετάω την ασπίδα
και δεν την ξαναείδα
Με κράζει όλ’ η πατρίδα
Μα εγώ ακόμα ζω
Πετάω την ασπίδα
Κορόιδο Λεωνίδα
Αίματος δεν έχω κηλίδα
Και εγώ ακόμα ζω
Με λένε φλώρο και δειλό,
'πειδή συχνά υποχωρώ
μα βλέπω ήλιο λαμπερό,
το χώμα απο κάτω Δέν θωρώ
Στη μάχη μου ανήκει ένας ρόλος
αυτός του νά'μαι δισκοβόλος
Βυθίστηκε ο υπόλοιπος ο στόλος
μα του ρίψασπι το σώμα , επέπλευσε ξανά
Ασπίδα εσύ , κακή μου φίλη
κανε καριέρα στην επιτύμβια τη στήλη
Εγώ θα σου κουνώ άσπρο μαντήλι
Θα ζήσω ως τα γεράματα βαθιά
Και σ'αλλη μια μάχη συμμετέχω
Καινουριά ασπίδα μού δωσαν να έχω
Μα εγώ ευθύς θα σας διδάξω
πόσο μακριά μπορώ να την πετάξω
------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΡΙΨΑΣΠΙΣ #2 - Πολεμιστής Μαινόμενος
---------------------------------
Ηρωισμούς πολλοί ζητούν,
να γίνουν Αχιλλεύς ή Έκτωρ.
μα εγώ την ασπίδα ρίπτω τρις
πριν να λαλήσει ο αλέκτωρ
Πατρίς,αξίες , ιδανικά.
στη μάχη ο ρίψασπις νικά.
Που δε ψοφά ωσάν το ζώο,
μπανάκι κάν' στον Αχελώο.
Ασπίδα μού 'δωσαν βαριά.
Θα σας ανάβω εγώ κεριά.
Εσάς που τόσο αγαπάτε,
'τόν που στο φέρετρο κοιμάται.
Ένδοξους δε μου γράφουν στίχους,
ούτε συνθήματα στους τοίχους.
Μα όμως ζώντος ενδύματα φορώ,
τις κόρες σας παρηγορώ!
Πέρσες γιατί ν'αντιμετωπίσω;
βρήκα το δρόμο προς τα πίσω!
Και τούτο το στρόγγυλο μαδέρι,
σα να μου κούρασε το χέρι.
Άντε μακριά από τη μάχη.
Να τρέξουμε γυμνοί μέσα στο στάχυ!
Χίπιδες , να στήσουμε σκηνές,
στο λόφο δίπλα στις Πλαταιές.
Καλύτερα να μη με πρήξεις
"Πάλι ασπίδα θες να ρίξεις?"
Πάλι κι ευθύς θα τηνε ρίξω
τον Ριψασπιδισμό για να κυρήξω!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΡΙΨΑΣΠΙΣ #3 - Τhrower of the Seven
Shields
------------------------------------------------------
Make the people throw each other's shield
and fill their hearts with cowardness...
Put off your armour
ragged after sleeps
hold up your beer
you leave in the light
(Τωρα εχει κολλησει η μουσικη στο κεφαλι , αλλα θα προσπαθησω...)
Με μια ασπιδα ισχυρή , και κρύα σαν τα χιόνια
το θάνατο στη μάχη θες,δόξα ζητάς αιώνια
Μα ζωούλα θέλω να χαρώ,λίγα ακόμα χρονια
Καλύτερα ν'ασφαλιστω, τώρα στην Ασπίς Πρόνοια
Τους ύμνους τι αποζητάς;Τι θέλεις να πεθάνεις;
Άμα εισαι στρατόκ**λος,όλο το σόου χάνεις.
Σε πιάσανε κορόϊδο, κι εσύ ασπίδα πιάνεις
το θύμα κι όχι ο ήρωας της πιο μεγάλης πλάνης
Ασπίδα βάρος περιττό,και ξίφος δύο μέτρα
Καλύτερα να γράψω "Love", στων Πλαταιών την πέτρα
Ορίστε, θέλεις πόλεμο; πιάσε αυτην την τσάπα
ατσάλινη και αιχμηρή , με ασημένια μάπα
Και δώστου force και δυναμη, στυλιάρι πανω-κάτω
Εσύ θα τρως φρεσκότατα , σκάβοντας άλλου λάκκο.
Και η ασπίδα χρήσιμη , θα είναι για πιατέλα
θα τη γυαλίσεις και καλά,λάμπει σα Βόρειο Σέλα
Αθάνατος δε νόμισα,ποτές οτι θα γίνω
μα των οχτρών τα αίματα , τι θέλω να τα πίνω;
Να πίνω θέλω το κρασί,τον δίαυλο να παίηζει
Και ξαπλωτος στην καρυδια,να μ'αγκαλιάζει η Νταίηζη
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΝΤΑΙΗΖΗ ΛΥΟΜΕΝΗ
------------
Ασ' τις παρέες τις ξενέρωτες
κι ελα για βράδια μ'έρωτες και νύχτες αξημέρωτες
Ασε τον γιωτά τον πρήχτη
παρτου τη ζωή και λήχτη,κι ελα στο μαλλιά τον μπήχτη
Μπυρα,σεχ,μεταλ και βία
φλερτ,οάσεις,Αραβία-Πίεση και μια Ουσία
ManowaR φουλ στο αμάξι
και ο πρηχτης ας λυσσάξει, δέκα χρώματα ν'αλλάξει
Ακτινίδιο μιλκσέηκ
μη μου πεις πως εισαι φέηκ, φέρε κι ακριβό τσηζκεηκ
Βγάλε τα εσώρουχά σου
"αιντε πουλο", πες τον,"γεια σου"- και απο μπροστα του χάσου
Ελα,ξες που 'ναι το σπίτι
και στηρίξου με τη μύτη , στα στήθη μου από γρανίτη
ΔΙΑ ΚΑΙ ΚΤΗΝΩΒΙΑ
----------------
Τωρα το κανα το λαθος
στη Νταιηζη εταξα φιλια και παθος
Δε μπορω πια να γλιτωσω
το πεναλτυ πως να τιώσω?
Στο metalά αφεθείς και δώσου
ΣΟΥ ΓΑΜΩ ΤΟ ΓΚΟΜΕΝΟ ΣΟΥ
κλειστε τον server του ρώσου
πέναλτυ εσύ, τιώσου
Αϊ βαριεμαι chat και type
πανε σπιτ και μπες στο σκάηπ
Πιες ποτα αλκοολούχα
βγάλε όλα σου τα ρούχα
Να δω το $^%$^54 το γλυκό
να πάθω εγκεφαλικό
ManowaR , φωτια κι ατσάλι
δειξε μου όλα σου τα κάλλη
Τα εσώρουχά σου ρίψε
το κορμί μου έλα και στίψε
να μπλέξουμε σώμα με σώμα
να παρουμε φωτιάς το χρώμα
Μεταλ,θαρρος ,ηγεσία,
του έρωτα πες με Μεσσία
Μπυρες,Βια ,Κτηνωδία
Πίεση και μιά Ουσία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου