Κωστής Παλαμάς, Σατιρικά Γυμνάσματα

Γιατί βέβαια η μνήμη και η αυτογνωσία δεν ήταν ποτέ τα δυνατά σημεία της πολιτικής μας διαπαιδαγώγησης...

Κωστής Παλαμάς, Σατιρικά Γυμνάσματα

[...]

Στ' ακάθαρτα, κυλήστε μας του βούρκου,

και πιό βαθιά. Πατήστε μας με κάτι

κι απο το πόδι πιό σκληρό του Τούρκου.

Οι διαβασμένοι οι ντοτόροι, οι σπιρουνάτοι,

οι ρασοφόροι, οι δασκάλοι,

και οι ρουσφεταλήδες,

παρέκει οικοπεδοφαγάδοι,

μαζί κι οι αβοκάτοι,

Οι κομματάρχηδες, κοτζαμπασήδες,

και της γραμματικής οι μανταρίνοι

και της πολιτικής οι φασουλήδες,

ταρτούφοι, ραμπαγάδες, ταρταρίνοι

Του Γένους τα κεφάλια και του Κράτους.

Ο βουλευτής κι ο δάσκαλος. Τα πιάσαν! ...

'Ολα τα πόστα!

Ο νους και η καρδιά, δικά τους! ...

Δέσαν τον νού · και την καρδιά ντροπιάσαν.

Νά το ρουσφέτι! Και η ελληνικούρα, νά!

Τα άρματα τους ... Με κείνα μας χαλάσαν!

Η σκέψη, νούλα. Η Τέχνη, πατσαβούρα.

Ο ψεύτης και ο ψηφοφόρος.

Τ' άγιο εικόνισμα, μια καλικατούρα.

Στη γή που πιάνει και προκόβει ο σπόρος

Κάθε λογής τζουτζέδων και πιερρότων,

κ' εγώ φυτρώνω ανάξιος ριμαδόρος

μαύρων θυμών και πορφυρών ερώτων.